Europejski kodeks dobrego chodzenia
W wielu krajach istnieją kodeksy dobrego chodzenia. Próba harmonizacji tych kodeksów nie jest ani możliwa, ani pożądana. Rozwijały się przez długie okresy historii i często opierają się na doświadczeniu i praktyce. Na przykład w niektórych krajach chodzenie odbywa się w dużych grupach, podczas gdy w innych normalnym sposobem chodzenia są małe grupy lub rodziny. W niektórych krajach popularne jest noszenie dużych plecaków na kilkudniowe spacery, podczas gdy w innych jednodniowe wycieczki odbywają się bez większego obciążenia pleców. W niektórych krajach wymaga się ścisłego trzymania się chodnika, podczas gdy w innych można swobodnie wchodzić na otwarte tereny wiejskie.
Niniejszy Europejski Kodeks Dobrego Chodzenia nie ma na celu zastąpienia istniejących krajowych kodeksów lub standardów. Naszym wysiłkiem jest prześledzenie wspólnych dobrych praktyk, aby dać spacerowiczom punkt wyjścia do przystosowania ich chodzenia w innych krajach europejskich.
- Nasze wspólne europejskie dziedzictwo naznaczone jest różnorodnością, którą postrzegamy jako skarb. Naszym celem jest odkrywanie Europy w tempie najbardziej naturalnym dla człowieka, czyli chodzeniu.
- Chodzenie oznacza bardzo różne rzeczy w różnych krajach. Chodzenie rozwinęło się w kontekście różnych kultur. Chcielibyśmy dowiedzieć się, co oznacza chodzenie w danym kraju, w którym chodzimy i chcemy to szanować.
- Chcemy dowiedzieć się, jakie zasady dostępu istnieją w konkretnym regionie, po którym zamierzamy spacerować.
- Chcielibyśmy podejść do natury i kultury z otwartym umysłem, starając się uczyć bez uprzedzeń.
- Kiedy idziemy, szanujemy własność innych, unikając niepokoju i zniszczenia. Nie zostawiamy śmieci.
- Chcemy okazywać szacunek zwierzętom i dzikiej przyrodzie oraz unikać przeszkadzania im w ich naturalnym otoczeniu. Kwiaty i rośliny zostawiamy tam, gdzie rosną.
- Każdy ma prawo cieszyć się pięknem natury. Powinniśmy unikać krytykowania innych spacerowiczów i użytkowników chodników, którzy być może kierują się innymi zasadami niż te, które przywozimy ze sobą z domu.
Chodząca Komisja ERA, 2002 r.