Nagroda, która podkreśla osiągnięcia w zakresie ochrony środowiska i zrównoważonego rozwoju.
Europejskie Stowarzyszenie Wędrowców ogłosiło 27 września 09 r. podczas Walnego Zgromadzenia ERA w Schöneck w Niemczech zwycięzców czwartej dorocznej nagrody ECO Award.
Nagroda 1st: Klub Alpinistyczny Jelenak, Pancevo (Serbia) za akcję „Deliblato Sands”.
II nagroda: Office Régional du Tourisme Région Mullerthal, Echternach (Luksemburg) za akcję „Twój las – mój las!”.
Nagroda specjalna: Kölner Eifelverein, Köln (Niemcy) za ich wysiłki na rzecz promowania korzystania z transportu publicznego na ich szlakach pieszych.
I miejsce: Klub Alpinizmu Jelenak, Pancevo (Serbia)
Oznakowanie szlaków w Deliblato Sands i Cardak
Obszar Deliblato Sands /Deliblatska Pescara to Specjalny Rezerwat Przyrody ważny w skali światowej. Ten rozległy i unikalny europejski fenomen przyrodniczy przyciąga uwagę wielu miłośników przyrody i przyjaciół spacerów nie tylko z okolic Deliblato Sands, ale z całego regionu, mimo że nie jest to góra, a piaszczysty teren.
Pod koniec 2009 roku członkowie Klubu Alpinizmu „Jelenak” zwrócili się do dyrektora generalnego Gospodarstwa Leśnego „Banat” z Pancewa ze specjalną prośbą o oznakowanie szlaków. Chodziło o to, aby szlaki były dostępne i bezpieczne dla zwiedzających, aby mogli cieszyć się spacerami i naturą w Deliblato Sands Area. Ich prośba została przyjęta i wkrótce rozpoczęto wytyczanie szlaków.
Projekt oznakowania szlaków był wyjątkową okazją dla zwiedzających. Po raz pierwszy rezerwat przyrody Deliblato Sands został otwarty dla szerokiej publiczności. Oznakowane szlaki umożliwiały spacerowiczom samodzielne spacery i poznawanie różnorodności biologicznej wielu rzadkich gatunków naturalnych, gatunków roślin i zwierząt, a także form geomorfologicznych, obszarów stepowych itp.
Projekt został podzielony na cztery fazy.
Pierwsza faza szlaku – oznakowanie obejmowała oznakowanie Szlaku 1 w roku 2009. Było wielu wolontariuszy, wśród których był szwedzki dyplomata i jego żona z Jamajki. W 2010 roku, wraz z oznakowaniem Szlaku 1, na który Klub Alpinistyczny „Jelenak” korzystał z własnych środków, „Jelenak” wystąpił w Sekretariacie Wojewódzkim ds. Młodzieży i Sportu z projektem oznakowania i wyposażenia szlaku Cardak. Sekretariat Wojewódzki zatwierdził niezbędne fundusze, które umożliwiły kontynuację rozpoczętych działań.
W 2011 roku od Szlaku 2 rozpoczęła się druga faza znakowania szlaków. Również w tym miejscu, w centrum Cardaka, umieszczono duży bilbord, na którym widoczne były mapy wszystkich oznakowanych szlaków.
Trzecia faza: Jednym z głównych problemów było to, że na wielu obszarach ścieżki były zarośnięte trawą, więc trzeba było je oczyścić i odciąć trawę. W związku z tym problemem organizowano liczne akcje wolontariackie, których celem było wycięcie kolczastych krzewów, które miały całkowicie zamknięte szlaki. W pracach tych uczestniczyło około 100 członków Klubu Alpinizmu „Jelenak”. Ta żmudna praca polegająca na oczyszczaniu szlaków, często przy wysokich temperaturach, które są powszechne w Deliblato Sands, trwała wiele tygodni.
Czwarty etap tego projektu został przyspieszony i obejmował oznakowanie szlaków 3, 4 i 5. Oznakowanie szlaków zostało ukończone z pomocą Miasta Pancevo i Gminy Kovin.
Wzdłuż oznakowanych szlaków zainstalowano tablice informacyjne. Pokazują one oznakowanie punktów na szlakach (aby pokazać aktualną lokalizację) oraz są wypełnione informacjami ekologicznymi (o lesie, wodzie, pożarach). Tabele te pokazują również chronologiczną historię Deliblato Sands od roku 1813 do dnia dzisiejszego.
Zainstalowano również duży billboard przedstawiający źródło rzeki „Vrela” oraz ławki i stoły wzdłuż szlaków, służące jako miejsca odpoczynku.
Wszystkie materiały użyte do oznakowania bilbordów, drogowskazów, słupów zostały wykonane z ekologicznych materiałów i drewna.
Mapa ekoturystyczna z zaznaczonymi szlakami została opublikowana po zakończeniu prac związanych z oznakowaniem szlaków.
II nagroda: Office Régional du Tourisme Région Mullerthal, Echternach (Luksemburg)
Akcja wrażliwości „Däi Bësch – mäi Bësch!“ (Twój las – mój las!)
Region Mullerthal we wschodnim Luksemburgu to doskonały region spacerowy ze spektakularnymi krajobrazami skalnymi. Szlak Mullerthal o długości 112 km (od 2014 r. wiodący szlak jakości – Best of Europe) i sieć lokalnych szlaków przyciągają wielu odwiedzających na dłuższe lub krótsze spacery wzdłuż hotspotów w regionie. Szerokie wykorzystanie tego krajobrazu przez gości lub lokalnych mieszkańców w niektórych punktach prowadzi do zwiększonego pojawiania się różnych problemów: spacerowicze opuszczają oznakowane szlaki i zakłócają wrażliwą faunę lub powodują erozję lub uszkodzenie infrastruktury. Zrywane są chronione rośliny, a hałas lub spuszczone psy przeszkadzają dzikim zwierzętom. Dużym problemem są darmowe biwaki w lesie i – przede wszystkim – pozostawione śmieci.
Regionalna grupa robocza „Las i Turystyka” oceniła sposoby i środki rozwiązania tego problemu. Niezbędne okazały się działania uświadamiające skierowane do gości leśnych. Uwagę zwiedzających należy zwrócić umieszczając wzdłuż szlaków pieszych znaki, konstrukcje recepcyjne i tablice orientacyjne w czterech językach (niemieckim, francuskim, holenderskim i angielskim).
Osiągnięto następujące środki:
Opracowano piktogramy i zasady postępowania dla spacerowiczów, mające na celu stworzenie pozytywnego podejścia. W większości przypadków zasady delikatnego obcowania z naturą formułowane są jako zakazy, które często podświadomie kojarzą się czytelnikom z negatywnymi emocjami. Wypracowane nowe zasady postępowania starają się uniknąć tych niepożądanych i reakcyjnych reakcji. Odwołują się do chęci współpracy, zrozumienia i osobistej odpowiedzialności użytkowników szlaku.
Zdjęcia dzieci zbierających śmieci w lesie wspierają zasady postępowania oraz piktogramy. Wykorzystując dzieci w wieku szkolnym do robienia zdjęć, zostały one zaangażowane, a ich świadomość wzrosła.
Akcja „Däi Bësch – mäi Bësch!” to projekt długofalowy, który z powodzeniem można zrealizować przy stosunkowo niewielkim nakładzie finansowym. Jest nowatorski i może (i powinien) zostać przejęty przez inne regiony.
Nagroda specjalna: Kölner Eifelverein, Köln (Niemcy) Partnerstwo z firmą transportu publicznego / Intensyfikacja wykorzystania transportu publicznego The Kölner Eifelverein eV, założony w 1888 roku, jest niezależnym klubem spacerowym miasta Kolonia. Jest członkiem Niemieckiego Stowarzyszenia Chodzenia. Większość jej członków to obywatele Kolonii. Liczy ponad 800 członków – ze znacznymi wzrostami w ciągu ostatnich dwóch lat. Od początku swojej działalności koncentrował się na korzystaniu z transportu publicznego. W mieście zaczynało się wiele spacerów, do innych punktów startowych można było dojechać pociągiem, a później także autobusem. W latach pięćdziesiątych Kölner Eifelverein z powodzeniem wprowadził parkingi dla spacerowiczów na terenach rekreacyjnych wokół miast i zaczął oferować okrągłe trasy spacerowe. Jednocześnie rodzi się zasadniczy konflikt, o ile tradycyjni przewodnicy spacerów nie dopuszczali do oprowadzania osób, które przyjechały na miejsce rozpoczęcia spacerów samochodem. W ostatnich dziesięcioleciach korzystanie z transportu publicznego niemal automatycznie stało się dominującym środkiem transportu w celu dotarcia do punktów początkowych wycieczek pieszych. Poparli to również liderzy spaceru klubu. Dziś prawie 1950% uczestników wycieczek z przewodnikiem dociera do punktów spotkań – są to miejsca, z których wspólnie spacerują grupy udają się do punktu wyjścia swojego spaceru – lub punkty startowe – to są punkty, do których idą spacerowicze własnych, aby rozpocząć spacer – komunikacją miejską, rowerem lub pieszo. Projekt, który był realizowany w latach 100-2011, rozwinął się z celów określonych w statucie klubu. Ze względu na sieć transportową, jej gęstość, ceny usług transportowych różnych firm transportu publicznego oraz cele wyznaczone przez głównych zaangażowanych aktorów w oferowanie atrakcyjnych ekologicznie pakietów, indywidualna mobilność samochodowa coraz bardziej traciła na swojej atrakcyjności. Indywidualne przejazdy do iz punktów startowych spacerów okazały się niewygodne i kosztowne. Dzięki ścisłej współpracy z przedstawicielami systemu transportu publicznego możliwe było wdrożenie oszczędzającej zasoby polityki pieszej przy niewielkim negatywnym wpływie na środowisko z uwzględnieniem korzystania z transportu publicznego. Instrumentem do tego były Kölner Verkehrsbetriebe (KVB), które są częścią Verkehrsverbund Rhein-Sieg (VRS) łączącego 2013 przedsiębiorstw transportu publicznego w regionie. Tym samym nastąpiło wzmocnienie orientacji planów pieszych w ofertach transportu publicznego. Ponadto można uzyskać wsparcie firmy transportu publicznego dla działalności klubowej, na przykład poprzez rozpowszechnianie szczegółowych informacji o ruchu w planie pieszym, aby informować członków o korzystaniu z usług firm transportu publicznego.